Erin Mielzynski
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
Georgian Peaks Ski Club | ||||||||||||
Wzrost |
169 cm | ||||||||||||
Debiut w PŚ | |||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ | |||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
4.03 2012, Ofterschwang (1. miejsce - slalom) | ||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||
| |||||||||||||
Strona internetowa |
Erin Mielzynski (ur. 25 maja 1990 w Brampton) – kanadyjska narciarka alpejska pochodzenia polskiego, srebrna medalistka mistrzostw świata.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Specjalizuje się w konkurencjach technicznych. Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się 16 grudnia 2005 roku w St. Sauveur, gdzie w zawodach FIS Race w slalomie zajęła 29. miejsce. W 2009 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Garmisch-Partenkirchen, gdzie jej najlepszym wynikiem było 43. miejsce w gigancie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w regionie Mont Blanc była między innymi siódma w slalomie.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 29 listopada 2009 roku w Aspen, gdzie zajęła 30. miejsce w slalomie. Tym samym już w swoim debiucie zdobyła pierwsze pucharowe punkty. Pierwszy raz na podium zawodów tego cyklu stanęła 4 marca 2012 roku w Ofterschwang, od razu zwyciężając w slalomie. W zawodach tych wyprzedziła bezpośrednio Resi Stiegler z USA i Austriaczkę Marlies Schild. Kolejne podium wywalczyła 4 stycznia 2013 roku w Zagrzebiu, gdzie była trzecia w tej samej konkurencji. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2012/2013, kiedy zajęła 40. miejsce w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji slalomu była trzynasta.
W 2010 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Vancouver, gdzie była dwudziesta w slalomie. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Soczi zajęła 21. miejsce w gigancie, a rywalizacji w slalomie nie ukończyła. Kilkakrotnie startowała na mistrzostwach świata, najlepszy wynik osiągając podczas MŚ w Vail/Beaver Creek w 2015 roku, gdzie w swojej koronnej konkurencji była szósta. Na tej samej imprezie, wspólnie z Candace Crawford, Marie-Pier Préfontaine, Philem Brownem, Trevorem Philpem i Erikem Readem wywalczyła srebrny medal w rywalizacji drużynowej.
W kwietniu 2022 r. zakończyła karierę[1].
Osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
---|---|---|---|---|---|---|---|
20. | 26 lutego | 2010 | Whistler | Slalom | 1:42,89 | +3,20 | Maria Riesch |
21. | 18 lutego | 2014 | Soczi | Gigant | 2:36,87 | +3,82 | Tina Maze |
DNF1 | 21 lutego | 2014 | Soczi | Slalom | 1:44,54 | - | Mikaela Shiffrin |
11. | 16 lutego | 2018 | Pjongczang | Slalom | 1:38,63 | +2,86 | Frida Hansdotter |
9. | 24 lutego | 2018 | Pjongczang | Drużynowo | - | - | Szwajcaria |
16. | 9 lutego | 2022 | Pekin | Slalom | 1:44,98 | +2,54 | Petra Vlhová |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
---|---|---|---|---|---|---|---|
16. | 19 lutego | 2011 | Garmisch-Partenkirchen | Slalom | 1:45,79 | +3,64 | Marlies Schild |
17. | 16 lutego | 2013 | Schladming | Slalom | 1:39,85 | +2,39 | Mikaela Shiffrin |
2. | 10 lutego | 2015 | Vail/Beaver Creek | Drużynowo | - | - | Austria |
6. | 14 lutego | 2015 | Vail/Beaver Creek | Slalom | 1:38,48 | +1,50 | Mikaela Shiffrin |
15. | 18 lutego | 2017 | Sankt Moritz | Slalom | 1:37,27 | +3,35 | Mikaela Shiffrin |
9. | 12 lutego | 2019 | Åre | Drużynowo | - | - | Szwecja |
10. | 16 lutego | 2019 | Åre | Slalom | 1:57,05 | +3,54 | Mikaela Shiffrin |
7. | 17 lutego | 2021 | Cortina d’Ampezzo | Drużynowo | - | - | Norwegia |
DNF2 | 20 lutego | 2021 | Cortina d’Ampezzo | Slalom | 2:30,66 | - | Katharina Liensberger |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
---|---|---|---|---|---|---|---|
DNF2 | 1 marca | 2009 | Ga-Pa | Slalom | 1:42,07 | - | Denise Feierabend |
43. | 2 marca | 2009 | Ga-Pa | Gigant | 2:45,81 | +13,40 | Viktoria Rebensburg |
44. | 4 marca | 2009 | Ga-Pa | Supergigant | 1:19,80 | +6,74 | Viktoria Rebensburg |
7. | 1 lutego | 2010 | Region Mont Blanc | Slalom | 1:34,47 | +3,15 | Christina Geiger |
51. | 5 lutego | 2010 | Region Mont Blanc | Gigant | 1:38,34 | +5,25 | Mona Løseth |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
[edytuj | edytuj kod]- sezon 2009/2010: 131.
- sezon 2010/2011: 97.
- sezon 2011/2012: 42.
- sezon 2012/2013: 40.
- sezon 2013/2014: 70.
- sezon 2014/2015: 42.
- sezon 2015/2016: 54.
- sezon 2016/2017: 73.
- sezon 2017/2018: 43.
- sezon 2018/2019: 38.
- sezon 2019/2020: 70.
- sezon 2020/2021: 49.
- sezon 2021/2022: 61.
Miejsca na podium w zawodach
[edytuj | edytuj kod]- Ofterschwang – 4 marca 2012 (slalom) – 1. miejsce
- Zagrzeb – 4 stycznia 2013 (slalom) – 3. miejsce
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kamil Figiel: Alpejska wiosna – kwiecień #4. Wzmocnienia w sztabie Austrii, koniec kariery Mielzynski, nowe szczegóły odnośnie kalendarza. sportsinwinter.pl, 2022-04-24. [dostęp 2022-04-24].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
- Profil na Sports-Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.).
- Kanadyjscy narciarze alpejscy
- Kanadyjscy olimpijczycy
- Ludzie urodzeni w Brampton
- Narciarze alpejscy polskiego pochodzenia
- Uczestnicy Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010
- Uczestnicy Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2014
- Uczestnicy Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2018
- Uczestnicy Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2022
- Urodzeni w 1990